Klopt het uitgangspunt op basis waarvan wij onze handelingen verrichten nog wel?

Ons wereldbeeld is gebaseerd op de overtuiging dat de werkelijkheid uit ‘dingen’ bestaat die hun oorsprong vinden in materie. Het gevolg hiervan is dat wij in een wereld denken te leven van op zichzelf staande dingen. Een wereld van ik en jij, wij en zij, vriend en vijand, afgescheidenheid.

Niemand heeft ooit enige vorm van materie waargenomen anders dan in de vorm van een ervaring in bewustzijn. Niemand kan aantonen dat er iets bestaat buiten bewustzijn. De aanname dat er een op zichzelf staande stof (materie) bestaat buiten bewustzijn is daarmee een geloof waarop 99% van de wereldbevolking zijn denken en dienovereenkomstige handelingen baseert.

Het is deze aanname – een wereld van afgescheidenheid – waarop al het psychologische lijden en de uitdrukking hiervan in alle conflicten tussen mensen, gemeenschappen en naties is gebaseerd. Een aanname gebaseerd op geloof. Niet op ervaring.

Zou ervaring niet de ultieme test van wat echt is moeten zijn? Als je dat in de praktijk brengt ervaar je dat alles wat we kunnen weten alleen bestaat in, wordt gekend door en gemaakt is van bewustzijn.

Daarmee is bewustzijn het ultieme meetinstrument.

Is bewustzijn dan niet het model vanwaaruit elk onderzoek naar de realiteit, naar wat echt is, zou moeten plaatsvinden? Voor een onderzoek is een waarnemend vermogen nodig. Wat is het enige waarnemend vermogen dat daartoe in staat is? Ik.

Dan rest de vraag: wie ben ik?

Onderzoek doet mij ervaren dat wat ik denk te zijn, inclusief dat wat ik als de wereld der dingen ervaar, slechts bestaat als ervaring in bewustzijn. Bewustzijn heeft geen grens. Iets wat geen grens heeft, is oneindig. Oneindigheid is alles in potentie.

Oneindig, alwetend, almachtig. Zijn dat niet de drie eigenschappen die God worden toegedicht? Die de kwantumwetenschap toedicht aan het zogenaamde oneindige veld van oneindige mogelijkheden?

Wie ben ik dan in het geheel?

Begeef ik mij nu op glad ijs?

Ik heb dit onderzoek omgesmolten tot de eenakter: Glad IJs, die ik samen met Wivineke op de planken breng (zie agenda). De inhoud ligt voor velen nog zover buiten ons reguliere denken dat het lijkt alsof je je op glad ijs begeeft. Maar als je het aandurft, ontdek je de wèrkelijke oorzaak van dat wat wij als problemen ervaren in ons leven. Je ontmaskert de kern der dingen. Op een geestige manier. Dat wel!